Nepal en het vrijwilligerswerk
18 November 2013 | Nepal, Sankhu
We zijn nu 2 weken aan het werk in Hamro Gaun, een weeshuis voor kinderen op 30km van Kathmandu (opgezet door stichting Veldwerk). De in totaal 43 jongens en meisjes wonen gescheiden in een apart gebouw op het terrein, een aantal krijgen hier ook les op de school. De locatie is daarnaast opgezet als een eco-nederzetting, dus ‘zelfvoorzienend’, maar dat is het niet helemaal. Wel zijn er zonnecollectoren, waterpompvoorzieningen die op eigen waterkracht werkt, biogasinstallaties en rietveld voor het maken van schoon water. Met één andere vrijwilliger onderhoud ik (Ad) vooral de technische voorzieningen en de tuin, een hele klus vanwege de slechte materiële kwaliteit. Mechtild onderhoud de kinderen in de tussentijd met diverse spelletjes, muziek en sport. Maar assisteert ook in de keuken of bij rondleidingen.
Nepal is 4x groter dan Nederland en heeft 30 miljoen inwoners. Het mag dan economisch arm zijn, maar het is rijk aan tradities, cultureel erfgoed, en natuurlijke schoonheid. Je doorkruist hier bijna alle bestaande subtropische en alpine landschappen en ontdekt een ongeëvenaarde culturele diversiteit.
Het verkeer: iedereen toetert ook als dat op een stil landweggetje is waarop slechts een enkele bus en motor voort hobbelt. In de stad is het een kakafonie van toeterende motoren, bussen en auto’s. Het lijkt alsof je er niet bij hoort als je niet aan deze toeterende chaos deelneemt. Ondanks het ontbreken van wegmarkeringen en zelfs verkeersborden wordt het verkeer, zeker in de grote stad, door zowel vrouwelijke als mannelijke politieagentes in goede banen geleid.
De overal aanwezige kinderen: zo klein als ze zijn worden ze door de ouders al vroeg ingezet in huis en daarbuiten. Zo kan een vierjarige op een pasgeboren baby letten en loopt een vijfjarige achter een kudde geiten aan. En hoe klein ze ook zijn, ze roepen heel hard Namasté met een snotpin tot aan hun lippen en smoezelige gezichtjes en handjes.
De Nepali: mensen die meestal ergens hangen, staan of liggen; er is immers grote werkeloosheid. Al in de vroege ochtend rond zes uur hoor je het vriendelijk geklingel van de vele belletjes, beroerd door de Hindoes. De mensen zijn veel kleiner dan een westerling, we vallen erg op, en een joggende vrouw door de heuvels hebben ze al helemaal nooit gezien. De Nepalese vrouw is degene die de oogst van het land sjouwt en naar de markt brengt. De Nepali zijn over het algemeen taai, rank en beresterk. Op hun rug dragen ze zonder problemen 60 kilo de berg op en af. Velen hebben echter nauwelijks opleiding genoten en het kastensysteem is dubbel nadelig voor de onderste kasten.
Het eten, 3x per dag: In de ochtend en avond eet men Dahl Baht - rijst, linze, groenteprutje met curry - met hun rechterhand, want links is de poephand, en tussen de middag noedels e.d. Wanneer je bij de locals als westerling eet wordt er snel nog even een veeg over de tafel gedaan waaraan je gaat zitten en de lepel wordt aan een onduidelijk vaal kleedje afgeveegd terwijl het stof blijft binnenwaaien door de nauwelijks bestrate steegjes en de vliegen naar hartenlust rijkelijk aanwezig blijven. De keuken is echter erg smaakvol, pittig en goed gekruid.
Lands eer, lands wijs. Voor ons een boeiend en prachtig land.
(Jullie gezellige reacties blijven welkom!)
Nepal is 4x groter dan Nederland en heeft 30 miljoen inwoners. Het mag dan economisch arm zijn, maar het is rijk aan tradities, cultureel erfgoed, en natuurlijke schoonheid. Je doorkruist hier bijna alle bestaande subtropische en alpine landschappen en ontdekt een ongeëvenaarde culturele diversiteit.
Het verkeer: iedereen toetert ook als dat op een stil landweggetje is waarop slechts een enkele bus en motor voort hobbelt. In de stad is het een kakafonie van toeterende motoren, bussen en auto’s. Het lijkt alsof je er niet bij hoort als je niet aan deze toeterende chaos deelneemt. Ondanks het ontbreken van wegmarkeringen en zelfs verkeersborden wordt het verkeer, zeker in de grote stad, door zowel vrouwelijke als mannelijke politieagentes in goede banen geleid.
De overal aanwezige kinderen: zo klein als ze zijn worden ze door de ouders al vroeg ingezet in huis en daarbuiten. Zo kan een vierjarige op een pasgeboren baby letten en loopt een vijfjarige achter een kudde geiten aan. En hoe klein ze ook zijn, ze roepen heel hard Namasté met een snotpin tot aan hun lippen en smoezelige gezichtjes en handjes.
De Nepali: mensen die meestal ergens hangen, staan of liggen; er is immers grote werkeloosheid. Al in de vroege ochtend rond zes uur hoor je het vriendelijk geklingel van de vele belletjes, beroerd door de Hindoes. De mensen zijn veel kleiner dan een westerling, we vallen erg op, en een joggende vrouw door de heuvels hebben ze al helemaal nooit gezien. De Nepalese vrouw is degene die de oogst van het land sjouwt en naar de markt brengt. De Nepali zijn over het algemeen taai, rank en beresterk. Op hun rug dragen ze zonder problemen 60 kilo de berg op en af. Velen hebben echter nauwelijks opleiding genoten en het kastensysteem is dubbel nadelig voor de onderste kasten.
Het eten, 3x per dag: In de ochtend en avond eet men Dahl Baht - rijst, linze, groenteprutje met curry - met hun rechterhand, want links is de poephand, en tussen de middag noedels e.d. Wanneer je bij de locals als westerling eet wordt er snel nog even een veeg over de tafel gedaan waaraan je gaat zitten en de lepel wordt aan een onduidelijk vaal kleedje afgeveegd terwijl het stof blijft binnenwaaien door de nauwelijks bestrate steegjes en de vliegen naar hartenlust rijkelijk aanwezig blijven. De keuken is echter erg smaakvol, pittig en goed gekruid.
Lands eer, lands wijs. Voor ons een boeiend en prachtig land.
(Jullie gezellige reacties blijven welkom!)
-
18 November 2013 - 21:08
Monique Severijnen:
Hey Ad en Mechtild,
Zo leuk om de berichtjes te lezen en zo een beetje bij jullie te zijn.
Wat een speciale ervaring. Hoe gaat het contact met de kinderen?
Met handen en voeten of kunnen ze een beetje Engels?
Groetjes, Monique
-
19 November 2013 - 04:35
Arthur:
Klinkt goed, jullie zijn bezig met een prachtige onderdompeling in de cultuur van Nepal. Jullie onderkomen in orde? Maak er een mooie tijd van, die van mij hier in Jakarta loopt op z'n einde.
-
19 November 2013 - 17:31
Stan:
Leuk verslag om te lezen! Het klinkt als een behoorlijk cultuurverschil. Succes met alle werkzaamheden en een fijne tijd!
Stan -
19 November 2013 - 18:51
Luitgard:
Ha Mechtild en Ad
Met veel interesse lees ik jullie verslagen. Zonnige foto's! Hier is het grijs en donker.
Heb een goede tijd daar. Veel indrukken, houd ze vast.
Dag, liefs, Luitgard -
21 November 2013 - 09:51
Annemie:
Ha Ad en Mechtild,
Wat leuk om regelmatig te lezen hoe het met jullie gaat. We blijven jullie volgen.
Annemie en Ber -
21 November 2013 - 12:06
Nijsje:
Mechtild ,en ad
Proficiat met deze dag; wel bijzonder om nu zo ver weg te zijn
Jullie zijn goed actief op allerlei gebied in het weeshuis; jammer dat het werkmateriaal zo slecht is; ik heb hier tuinspullen in overvloed- maardaar heb je nu niets aan!!
Maar jullie zijn inventief genoeg om er toch iets van te maken.
Groet en knuffel uit een koud veldhoven -
21 November 2013 - 19:54
Luitgard:
Ha Mechtild
Gefeliciteerd mrt je verjaardag! Vieren ze zoiets ook in Nepal?
Deze dag zal je nog wel lang heugen....
Dag,
Liefs,
Luitgard en Ton -
22 November 2013 - 10:54
Gonnie:
Hoi Ad en Mechtild,
Leuk om al die verslagen van jullie te lezen en zo wat mee te krijgen van jullie bezigheden.
Het is wel een heel bijzondere manier om iets meer te beleven van een andere cultuur.
Op vakantie blijf je vaak wat meer aan de kant, maar nu zit er midden in.
Een heel fijne tijd daar.
Namasté
Gonnie -
22 November 2013 - 13:34
Wendy:
Hoi Ad en Mechtild,
Wat leuk om op deze manier een beetje met jullie mee te kunnen kijken!
Geweldig wat jullie daar doen. Het ga jullie goed en ik blijf jullie volgen.
Groetjes Wendy -
11 December 2013 - 19:31
Willie Jacobs:
Haa die Ad en Mechtild !
Wat een boeiend en gezellig beschreven reisverslag hebben jullie over de wereld verspreidt!
Ik zie nu dat dit bericht is verstuurd op de derde dag dat ik mijn Thailand-Cambodja reisavontuur beleefde.
Bijzonder dat ik in 2008 tijdens mijn 32 daags verblijf in de Himalaya ook hetzelfde project Veldwerk heb bezocht in het team waar ik in was. De organisators van die reis zijn bevriend met de pionier hiervan, die we toen ook ontmoet hebben en ons het project heeft laten zien.
Ik denk nog terug aan al die tandenborsteltjes met de namen van de kinderen erop en het grote aluminium scherm waarmee zonnewarmte wordt opgevangen waarmee de rijst wordt gekookt!
We hebben toen samen 60 kilo aan kinderkleding uit Nederland voor dit project mee vervoerd in onze bagage gewicht "ruimte".
Maandag ben ik teruggekomen van 3 weken met een gemiddelde van 32 graden, het is hier veelzijdig aanpassen...... zeker nu het +- 2 graden is............brrrrrr!!
Jullie zijn dus op een heel bijzonder plek op Aarde,waar ge elke seconde van moet/mag genieten, want 3 maanden gaan toch voorbij.
Geniet de seizoenen Vier Het Leven!!
Hartelijke groet,
Willie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
