Nepalese Scouting
08 December 2013 | Nepal, Sankhu
Tja, het kon natuurlijk niet uitblijven. Ooit kom je die scouts weer tegen. En jawel in hartje Sankhu. Toen duidelijk werd dat ik in Nederland bij de scouting zit werden we meteen uitgenodigd. Of we toch zeker even wilde komen kijken. Bezoek van een buitenlander wordt als een eer beschouwd en de groep en activiteit stijgt direct in aanzien. En aanzien en status zijn erg belangrijk.
De scouts draaien hier zoals in de jaren vijftig in de vorige eeuw Nederland, zo lijkt het wel. Tussen de 7 à 10 jaar wordt je welp (cub); daarna scout en van 16e jaar tot je 25e Roverranger. In Sankhu zit een groep verdeeld over twee plaatsen. De scouts hebben opkomst op vrijdagmiddag na schooltijd en op zaterdagochtend om 8.00 uur komen de roverrangers bijeen. Tijdens de openingsceremonie wordt het volkslied en het Nepalse Scoutlied gezongen. En in een winderig klaslokaal zonder ramen worden zaken als knopen e.d. gedurende een uur bijgebracht aan de scouts. Omdat ik een presentatie over scouting in Nederland en Eindhoven heb gemaakt is er zelfs op vrijdag een heuse beamer tevoorschijn getoverd om dit op een witte verfrommelde poster te vertonen. Helaas is net de stroom weer eens uitgevallen dus dan maar op twee laptops. Iedereen schrijft driftig mee en stelt soms een vraag over Nederland. Men is zeer geïnteresseerd in dat verre vier maal zo kleine landje en ze willen zoveel mogelijk foto’s zien.
Een week later zijn de Roverscouts op de frisse zaterdagochtend bijeen op een veldje bij een andere school in het centrum van Sankhu. Niet dat je hier alleen bent want er wordt tegelijkertijd om ons heen een feesttent gebouwd voor een bruiloft. En allerlei mensen (mannen en vrouwen) lopen vanuit de overkant waar het busstation ligt, het terrein op voor een openbare sanitaire stop ergens in een hoekje. We zitten midden op het terrein in de heerlijke ochtendzon en gaan knopen leggen zodat de rovers hun kennis kunnen tonen. Met een paar halve bamboestokken en de vier stukken touw die men ‘bezit’. Deze oudere roverrangers hiken met regelmaat en houden ook een zomerkamp gedurende drie dagen, in de maand januari. Het gaat er nog vreselijk puriteins aan toe alhoewel meisjes en jongens wel in een groep zitten. De technieken, het sociale aspect en groepsaanpak zijn hier echter hetzelfde als overal bij Scouting. Men kan extra opleidingen volgen en de managers van de toekomst worden hier gevormd, zo geeft men zelf ook aan.
Als eerbetoon aan het 100-jarig bestaan van de wereldwijde scoutingorganisatie heeft men een berg in 2006 de naam Baden Powel Scout Peak gegeven. Deze Paddenstoelachtige berg van zo’n 5890 meter hoog, ligt ten noorden van Kathmandu in het Langtanggebied. De top werd in 2007 voor het eerst door scouts bereikt.
Het bezoek eindigt met de afspraak dat in het weeshuis ook een scoutgroep opgezet zal gaan worden voor en door de kinderen en ik krijg bij het hartelijke afscheid een heuse dasring van Scouting Sankhu. Daar horen we nog wel eens meer wat van, da’s duidelijk.
De scouts draaien hier zoals in de jaren vijftig in de vorige eeuw Nederland, zo lijkt het wel. Tussen de 7 à 10 jaar wordt je welp (cub); daarna scout en van 16e jaar tot je 25e Roverranger. In Sankhu zit een groep verdeeld over twee plaatsen. De scouts hebben opkomst op vrijdagmiddag na schooltijd en op zaterdagochtend om 8.00 uur komen de roverrangers bijeen. Tijdens de openingsceremonie wordt het volkslied en het Nepalse Scoutlied gezongen. En in een winderig klaslokaal zonder ramen worden zaken als knopen e.d. gedurende een uur bijgebracht aan de scouts. Omdat ik een presentatie over scouting in Nederland en Eindhoven heb gemaakt is er zelfs op vrijdag een heuse beamer tevoorschijn getoverd om dit op een witte verfrommelde poster te vertonen. Helaas is net de stroom weer eens uitgevallen dus dan maar op twee laptops. Iedereen schrijft driftig mee en stelt soms een vraag over Nederland. Men is zeer geïnteresseerd in dat verre vier maal zo kleine landje en ze willen zoveel mogelijk foto’s zien.
Een week later zijn de Roverscouts op de frisse zaterdagochtend bijeen op een veldje bij een andere school in het centrum van Sankhu. Niet dat je hier alleen bent want er wordt tegelijkertijd om ons heen een feesttent gebouwd voor een bruiloft. En allerlei mensen (mannen en vrouwen) lopen vanuit de overkant waar het busstation ligt, het terrein op voor een openbare sanitaire stop ergens in een hoekje. We zitten midden op het terrein in de heerlijke ochtendzon en gaan knopen leggen zodat de rovers hun kennis kunnen tonen. Met een paar halve bamboestokken en de vier stukken touw die men ‘bezit’. Deze oudere roverrangers hiken met regelmaat en houden ook een zomerkamp gedurende drie dagen, in de maand januari. Het gaat er nog vreselijk puriteins aan toe alhoewel meisjes en jongens wel in een groep zitten. De technieken, het sociale aspect en groepsaanpak zijn hier echter hetzelfde als overal bij Scouting. Men kan extra opleidingen volgen en de managers van de toekomst worden hier gevormd, zo geeft men zelf ook aan.
Als eerbetoon aan het 100-jarig bestaan van de wereldwijde scoutingorganisatie heeft men een berg in 2006 de naam Baden Powel Scout Peak gegeven. Deze Paddenstoelachtige berg van zo’n 5890 meter hoog, ligt ten noorden van Kathmandu in het Langtanggebied. De top werd in 2007 voor het eerst door scouts bereikt.
Het bezoek eindigt met de afspraak dat in het weeshuis ook een scoutgroep opgezet zal gaan worden voor en door de kinderen en ik krijg bij het hartelijke afscheid een heuse dasring van Scouting Sankhu. Daar horen we nog wel eens meer wat van, da’s duidelijk.
-
08 December 2013 - 08:53
Conny:
Goh Ad, dat je je uniform hebt meegenomen . het scoutingbloed zit wel in de aderen ! -
08 December 2013 - 10:51
Cees :
Ja ja het zou ook weer eens niet waar zijn , uniform bij . Ik had het kunnen weten wel slim trouwens heb je meteen de ingang naar deze verenigingen . lijkt me ook verschrikkelijk leuk om dat zo ver weg mee te maken . Geniet er maar van . -
08 December 2013 - 19:58
Stan:
Leuk! Omdat jullie zo lang daar kunnen wonen en werken krijg je veel gelegenheid voor zulke leuke ontmoetingen, deze scoutinggroep had je denk ik tiet ontmoet als je er maar 10 dagen zit. Mooi om te lezen.
Stan -
08 December 2013 - 19:59
Stan :
"tiet" staat er maar ik bedoel natuurlijk "niet" hihi -
09 December 2013 - 00:08
Ruud:
Kijk, dat vind ik nou leuk! -
16 December 2013 - 12:31
Francis:
Hoi Ad en Mechteld,
Wat een leuke reisverlagen en leuk om al die foto's te zien. Het gaat helemaal goed zo te zien! super!
Geniet nog van deze mooie reis!
gr, Francis -
16 December 2013 - 20:10
Roos:
Hallo Ad en Mechtild,
Door jullie reisverslagen en mooie foto's begint het bij mij weer te kriebelen en komen fijne herinneringen boven. Wat zullen jullie genieten. Ook ik heb een verjaardag in Nepal gevierd en wel mijn 40e. Een prettige en bijzondere ervaring. Een prachtige chocoladetaart en 's avonds na het eten teruglopen naar het hotel door een straat die in een zeer korte tijd omgetoverd was tot een rivier: tot onze knieën door het water!
Scouts, Sinterklaas en een bruiloft. Jullie hebben al veel meegemaakt. Maar bovenal het dagelijkse leven. Dat lijkt me het mooiste om mee te maken.
Ik wens jullie nog een mooie tijd in Nepal, geniet ervan. Je kunt hier thuis nog lang van nagenieten.
Groet,
Roos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
